Περί σωτηρίας ψυχῆς καί Παραδείσου. Μέρος Β΄

"ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ"

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

4η. Ὅλα θά παρέλθουν καί εἰς τό μηδέν θά καταλήξουν, ἐνῷ τό ἔργον τό ἐν τῷ Θεῷ εἰργασμένον, θά μείνῃ μαζί μέ τήν ψυχήν τοῦ ἐργάτου, ἵνα ἐσθίῃ ἐξ αὐτοῦ ζωήν αἰώνιον.

Μακάριοι οἱ πνευματικοί φιλόσοφοι τοῦ Θεοῦ, ὅπου δίδουν πρόσκαιρα καί θησαυρίζουν αἰώνια, ἵνα, ὅταν ἀπέλθωσιν, εὕρωσιν εἰς τήν τράπεζαν τοῦ Θεοῦ τούς θησαυρούς των σύν τόκῳ. Μακάριοι οἱ καθαρίζοντες τάς καρδίας αὐτῶν ἀπό τά ζιζάνια τῆς ἁμαρτίας γεωργοῦντες τόν ἀγαθόν σπόρον, διότι θά ἔλθῃ καιρός εὔθετος, πού θά θερίσουν στάχυας ἀειζωίας! Μακάριοι οἱ σπείροντες δάκρυα μετά πνευματικῆς νηστείας, δηλαδή πεινῶντες ἀεί καί διψῶντες τά καλά ἔργα, διότι θά θερίσουν χαράν αἰωνίαν!

5η. Ἀγαπημένα μου παιδιά, ἐπῆρα τό γράμμα σας. Ἡ ἀγάπη σας εἶναι πολύ μεγάλη. Ἐγώ δέ τελείως ἀνάξιος καί ἐλεεινός.

Προσεύχομαι παρ᾿ ὅλην τήν ἀναξιότητά μου, νά σᾶς σκεπάζῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τό Πανάγιον Πνεῦμα νά σᾶς καθοδηγῇ εἰς κάθε καλήν πρᾶξιν, ὥστε νά εὐαρεστήσετε τόν καλόν μας Θεόν καί νά ἀξιωθῆτε οἰκογενειακῶς νά κατοικήσετε εἰς τόν τόπον τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν ἄλλην ζωήν, ἐκεῖ πού στέκουν οἱ ἄγγελοι καί ὑμνολογοῦν ἀκατάπαυστα, μέσα εἰς γνόφον ἀπροσίτου θείου φωτός τήν ὑπέρθεον ἁγίαν Τριάδα.

Αὐτήν τήν οὐράνιον δόξαν, ὅλοι οἱ μεγάλοι ἅγιοι τήν ἐπεθύμησαν καί ἠγωνίσθησαν καί τήν ἐπέτυχαν. Τά ἐδῶ κάτω ἐν συγκρίσει μέ τά ἄνω εἶναι σκότος. Τά ἐδῶ μάταια, προσωρινά, ἐφήμερα, ἀλλοιωτά, τρεπτά, μηδέν. Ἐνῷ τά οὐράνια αἰώνια, παντοτινά, ἀναλλοίωτα, δοξασμένα, φωτόλουστα, μέ θεϊκήν χάριν ἀρωματισμένα. Διά τοῦτο ὅποιος καταφρονήσῃ τά μάταια τοῦ κόσμου πράγματα, δηλαδή ἐμπαθῶς δέν τα ἐπιθυμήσῃ, αὐτός θά γίνῃ μέτοχος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν!

6η. Ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ εἶναι σταυρός καθημερινός. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς καλεῖ νά συσταυρωθῶμεν ὅσοι Τόν ἀγαπῶμεν καί μετά θά γίνῃ ἡ ἀνάστασις τῆς ψυχῆς, ἡ πνευματική ἀγαλλίασις. Δριμύς ὁ χειμών, ἀλγεινή ἡ πῆξις, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος. Σηκώσατε τά μάτια σας καί ἴδετε τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ· ἐκεῖ ὅπου ἡ εὐτυχία, ἡ χαρά καί ἡ μακαριότης θά διαιωνίζηται εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Ὤ, τί χαρά, τί εὐφροσύνη, αἰώνια νά ζῇ κανείς πλησίον τοῦ Θεοῦ!

Ναί, παιδιά μου, ἄς ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, διότι ἐκεῖ εἶναι ὅλο ἀγάπη καί ὅποιος δέν ἔχει ἀγάπην, ἐκεῖ δέν εἰσέρχεται.

7η. Κάθε κόπος καί μόχθος καί πειρασμός, εὐλογημένον μου παιδί, δέν ἠμπορεῖ νά συγκριθῇ μέ τήν μακαρίαν ἐκείνην ζωήν. Καί μυρίας ζωάς ἄν εἴχαμε καί ὅλας ἐάν τάς ἐθυσιάζαμεν, δέν θά ἐκάναμε τίποτε τό σπουδαῖον, ἐν σχέσει πρός τήν μέλλουσαν δόξαν, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Δεσπότης Χριστός διά τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Αἵματος Αὐτοῦ ἐπιποθεῖ νά ἀποκαταστήσῃ ἡμᾶς! Διά τοῦτο ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: "Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ, πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς" (Ρωμ. 8,18).

Συλλογίσου ἀκόμη ὅτι ὁ ἄνθρωπος "ὡς ἄνθος μαραίνεται καί ὡς ὄναρ παρέρχεται"· πάλιν δέ, "ἠχούσης τῆς σάλπιγγος, οἱ νεκροί ὡς ἐν συσεισμῷ πάντες ἀναστήσονται" πρός ὑπάντησιν τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἀνοιχθῇ ἡ θύρα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος καί ὅταν καταστραφῇ ὁ παρών κόσμος, τότε θά γίνῃ ἀποκατάστασις τῆς ἡμετέρας φύσεως εἰς τήν πρώτην κατάστασιν. "Ὁ Κύριος μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης Αὐτοῦ" (Φιλιπ. 3,21). διότι ἡ φύσις ἡ ὁποία συστενάζει καί συνωδίνει, μέ σφοδράν ἐπιθυμίαν ἀναμένει τήν ἔνδοξον φανέρωσιν τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ "Ἡ γάρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως, τήν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται" (Ρωμ. 8,19).

Ἀσύγκριτον τό μεγαλεῖον τοῦ ἀνθρώπου, τόν ὁποῖον ὁ Θεός τόν ἀνεβάζει εἰς τόσον ὕψος καί δόξαν! Καί ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί ἐμπαθεῖς ἀγνοοῦμεν καί ἀδιαφοροῦμεν διά τόν μεγάλον αὐτόν πλοῦτον καί ἔχομεν φρονήματα καθ᾿ ὁλοκληρίαν γήινα. Τό σῶμα αὐτό, πού εἶναι χῶμα καί δυσωδία, νά καταξιωθῇ νά γίνῃ σύμμορφον τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, νά γίνῃ ἀγγελικόν! Τώρα οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὑλικοί ἐν σχέσει πρός τούς ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὑπάρξεις καθαρά πνευματικαί. Οἱ ἄγγελοι ἐν σχέσει πρός τόν Θεόν ἔχουν κάποιαν "ὕλην". Δέν εἶναι καθαρά νοεραί ὑπάρξεις, ὅπως ὁ Θεός, πού εἶναι φῶς ἀπρόσιτον. Ἔτσι ἀγγελικοί θά γίνουν καί οἱ ἄνθρωποι τότε· θά συντελεσθῇ τότε μία ἑνότης τοῦ πληρώματος τῆς ἐκκλησίας τῶν πιστῶν μετά τοῦ Χριστοῦ. Πόσον τρυφερά καί πατρικά τό λέγει ὁ Κύριός μας: "Πάτερ, λέγει πρός τόν Πατέρα Του, οὕς δέδωκάς μοι θέλω ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, κακεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν ἥν δέδωκάς μοι" (Ἰωάν. 17,24).

Συγκρίνεται ὁ ἐγκόσμιος πλοῦτος μέ αὐτά τά λόγια τοῦ Θεοῦ: Νά εἴμεθα ἡμεῖς ἐκεῖ, ὅπου εἶναι ὁ Κύριός μας! Ἐκεῖ πού φρίττουν καί δέν τολμοῦν οἱ ἄγγελοι νά πλησιάσουν! Ὦ Σοφία κεκρυμμένη καί πλοῦτος Θεοῦ ἄπειρος!

8η. Μή ξεχνᾶς, παιδί μου, τόν σκοπόν σου. Κοίταξε εἰς τόν οὐρανόν τά κάλλη πού μᾶς περιμένουν· τί εἶναι τά παρόντα; Οὐχί τέφρα καί σκόνη καί ὄνειρον; Οὐχί ὁρῶμεν τά πάντα ὑποκείμενα εἰς τήν φθοράν; Ἐνῷ τά ἄνω αἰώνια· τοῦ Θεοῦ ἡ βασιλεία εἶναι ἀτελεύτητος καί μακάριος ὅστις κατασκηνώσῃ ἐν αὐτῇ, διότι θά βλέπῃ τήν δόξαν τοῦ θείου προσώπου!

Παιδί μου, νά μή ξεχνᾶς ὅτι εἴμεθα προσωρινοί εἰς αὐτόν τόν κόσμον καί ὅτι ἡ ζωή μας κρέμεται εἰς μίαν κλωστήν καί ὅτι ὅλα τά καλά τοῦ κόσμου εἶναι μάταια.

Ὅταν λοιπόν ἔχωμεν αὐτήν τήν γνῶσιν τῆς ἀληθείας, φυσικά θά στρέφωμεν συνεχῶς κάθε στιγμήν τά μάτια τῆς ψυχῆς μας πρός τήν αἰώνιον ζωήν, πρός τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐκεῖ ὅπου οἱ χοροί τῶν ἀγγέλων ψάλλουν τά ἀπερινόητα εἰς γλυκύτητα καί σοφίαν ἄσματα τοῦ Θεοῦ. Ὤ, παιδιά μου, πόσην δόξαν θά ἔχουν αἱ ψυχαί σας, ὅταν μετά θάνατον θά ἀνέλθουν εἰς τούς οὐρανούς καί θά συναριθμηθοῦν μέ τούς ἀγγέλους τοῦ Οὐρανοῦ!

9η. Ἄς δοξάσωμεν τόν ἀναστάντα Κύριον, πού μᾶς ἠξίωσε νά ἑορτάσωμεν τήν ἁγίαν Ἀνάστασίν Του εὐχόμενοι, ἵνα μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεός νά ἑορτάσωμεν καί τόν αἰώνιον Σαββατισμόν εἰς τούς οὐρανούς, εἰς τήν νέαν Ἱερουσαλήμ, εἰς τήν αἰωνίαν χαράν· "καί τήν χαράν ταύτην οὐδείς αἴρει ἀφ᾿ ἡμῶν". Ναί, παιδί μου, διότι τήν ἐπίγειον τήν διαδέχονται καί πάλιν θλίψεις, αἵτινες δύνανται νά τήν ἐκμηδενίζουν, ἐνῷ ἐκείνην ὄχι· ρέουσά ἐστιν ἀενάως ὡς ἀπό πηγῆς ἀστειρεύτου καί ζωηφόρου.

Ἄς βιαζώμεθα εἰς τά χριστιανικά μας καθήκοντα, ἵνα ἐπιτύχωμεν νά ἑορτάσωμεν τό αἰώνιον Πάσχα, πλησίον τοῦ Χριστοῦ μας καί νά Τόν βλέπωμεν πρόσωπον πρός πρόσωπον πρός μακαρίαν ἀπόλαυσιν χωρίς νά τήν διακόπτουν πλέον πειρασμοί καί ἀπογνώσεις.