ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ γεννήθηκε στίς 24 Ἰουνίου 1928 στόν Βόλο ὡς Ἰωάννης Μωραΐτης. Τά παιδικά του χρόνια τά πέρασε στή φτώχεια, βοηθῶντας τόν πατέρα του στήν ἐργασία του, ἀλλά πάντα ἀκολουθοῦσε τό εὐσεβές παράδειγμα τῆς μητέρας του (ἡ ὁποία ἔγινε ἀργότερα μοναχή μέ τό ὄνομα Θεοφανώ).

Σέ ἡλικία 14 χρονῶν ἄρχισε νά λαχταρᾶ τόν μοναχισμό, ἀλλά δέν πῆρε εὐλογία ἀπό τόν πνευματικό νά πάει στό Ἅγιο Ὄρος ἕως ὅτου ἔγινε 19 χρονῶν.

Μέ τήν ἄφιξή του στό Ἅγιο Ὄρος, στίς 26 Σεπτεμβρίου 1947, πῆγε κατευθεῖαν στόν γέροντα Ἰωσήφ (Ἡσυχαστή), στή σπηλιά τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποῖος τόν ἀποδέχτηκε στήν ἀδελφότητα του, καί ἔκανε τήν κουρά του 9 μῆνες ἀργότερα τό 1948 μέ τό ὄνομα Ἐφραίμ.

Ἀπό ὑπακοή στό γέροντά του, ὁ μοναχός Ἐφραίμ χειροτονήθηκε διάκονος καί στή συνέχεια ἱερέας.

Ἡ ζωή στήν ἀδελφότητα τοῦ γέροντος Ἰωσήφ ἦταν πολύ αὐστηρή καί ἀσκητική.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ γέροντος Ἰωσήφ τό 1959, συγκεντρώθηκαν ἀρκετοί μοναχοί γύρω ἀπό τόν γέροντα Ἐφραίμ πού τόν εἶχαν ὡς πνευματικό πατέρα.

Τό 1973 ἡ ἀδελφότητά του μετακόμισε στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου ὅπου ἔγινε καί ἡγούμενός της. Λόγῳ τῆς φήμης τοῦ γέροντος Ἐφραίμ, ἡ μοναστική ἀδελφότητα μεγάλωσε γρήγορα.

Τοῦ ζητήθηκε ἀπό τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νά ἀναβιώσει καί νά ἐπανδρώσει πολλά μοναστήρια στό Ἅγιο Ὄρος τά ὁποῖα ἔπασχαν ἀπό λειψανδρία, ὅπως τοῦ Ξηροποτάμου, Κωνσταμονίτου καί Καρακάλλου. Αὐτά τά μοναστήρια ἦταν κάτω ἀπό τήν πνευματική του καθοδήγηση.

Ἐπίσης ὑπῆρχαν πολλά ἄλλα μοναστήρια στήν Ἑλλάδα κάτω ἀπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ γέροντος Ἐφραίμ, ὅπως ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου στίς Σέρρες, τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας στήν Πορταριά (Βόλος) καί αὐτό τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, πρώην μετόχι τῆς Φιλοθέου, στή νῆσο τῆς Θάσου.

Τό 1979 ἔφθασε στόν Καναδά γιά λόγους ὑγείας.

Ὁ π. Ἐφραίμ, μόλις ἔφθασε στόν Καναδά καί ἄρχισε τίς ἐξετάσεις στούς γιατρούς, συγχρόνως ἄρχισε νά ἐξομολογεῖ, νά νουθετεῖ καί νά διδάσκει τούς ἀπόδημους Ἕλληνες. Ἡ ποιμαντική του δράση, κατόπιν προσκλήσεων, ἀπό τόν Καναδά ἐξαπλώθηκε στίς Η.Π.Α. Ἔκτοτε οἱ ἐπισκέψεις συνεχίσθηκαν καί ἡ ποιμαντική προσφορά του ὅλο καί αὐξανόταν.

Τότε σιγά-σιγά ἄρχισε νά καλλιεργεῖται ἡ σκέψη νά ἱδρυθεῖ μοναστήρι στήν Ἀμερική, ὥστε ὁ ἀπόδημος ἑλληνισμός νά ἔχει μία μόνιμη βάση πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ.

Πράγματι ἄρχισαν ἐνέργειες καί ἱδρύθηκαν στήν ἀρχή δύο μοναστήρια, τό ἕνα στό Μόντρεαλ τοῦ Καναδᾶ καί τό ἄλλο στό Πίτσμπουργκ τῶν Η.Π.Α. Ἔγινε συνέχεια μέ τήν ἵδρυση καί ἄλλων μοναστηριῶν, μέ ἀποτέλεσμα σήμερα νά ὑπάρχουν 19 μοναστήρια καί νά δημιουργοῦνται κι ἄλλα.

Συνέχισε νά εἶναι πνευματικός πατέρας ἱερῶν μονῶν στό Ἅγιο Ὄρος καί 8 γυναικείων μοναστηριῶν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καθώς δέν ἦταν πρακτικό νά εἶναι ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, καθώς ἔλειπε γιά μεγάλα χρονικά διαστήματα στήν Βόρεια Ἀμερική, παραιτήθηκε τό 1990.

Στήν Ἀμερική ἔχει ἱδρύσει 19 μοναστήρια, 17 εἶναι στίς Η.Π.Α. καί τά 2 εἶναι στόν Καναδά (ἀνδρικά καί γυναικεῖα), τά ὁποῖα ὑπάγονται στήν Ἑλληνορθόδοξη Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς καί Καναδᾶ.

Τά μοναστήρια εἶναι τά ἑξῆς: δύο στή Φλόριντα, δύο στό Τέξας, δύο στό Σικάγο, δύο στή νότια Καρολίνα, ἕνα στή Νέα Ὑόρκη, ἕνα στήν Οὐάσιγκτον, ἕνα στήν Πενσυλβανία, ἕνα στήν Καλιφόρνια, ἕνα στό Ἰλινόις, ἕνα στό Μίτσιγκαν, ἕνα στό Μόντρεαλ, καί ἕνα στό Τορόντο, ἀφιερωμένα στό Χριστό, στήν Παναγία καί σέ Ἁγίους.

Ἐπίσης ἔχει ἱδρύσει ἕνα γηροκομεῖο.

Ξημερώματα Κυριακῆς, 8 Δεκεμβρίου 2019, γύρω στίς 7:00 τό πρωί ὥρα Ἑλλάδος καὶ 22.00 τοπική ὥρα, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Γέροντας Ἐφραίμ στήν Ἀριζόνα, ἀφήνοντας ἕνα εὐλογημένο ἔργο καὶ μία πλούσια πνευματικὴ παρακαταθήκη. Ἦταν ὁ ἀναμορφωτὴς τοῦ μοναχισμοῦ στὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο, ἱδρύοντας πολλὰ μοναστήρια καὶ μετατρέποντας τὶς ἐρήμους, σὲ ἁγιασμένους τόπους.

Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀντωνίου

Ἡ ἵδρυση καί κατασκευή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου ξεκίνησε τό 1995. Ἡ ἱερά μονή εἶναι ἀνδρική καί λειτουργεῖ μέ περίπου 35 μοναχούς ἀπό διάφορες ἐθνικότητες, μέ ἡγούμενο τόν ἁγιορείτη ἱερομόναχο π. Παΐσιο πού προέρχεται ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος.

Τό μοναστήρι ἔχει τώρα ἔκταση 2000 στρεμμάτων καί τό ἐπισκέπτονται καθημερινά πολλοί προσκυνητές ἀπό ὅλο τόν κόσμο.

Τό μοναστήρι τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου εἶναι κοινόβιο μέ 5 ἐκκλησίες, τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου καί Ἁγ. Νεκταρίου, τοῦ Ἁγ.Νικολάου, ἡ ὁποία εἶναι πετρόκτιστη, τοῦ Ἁγ. Σεραφείμ, τοῦ Ἁγ. Δημητρίου, ρωσικοῦ τύπου, καί τοῦ Ἁγ. Γεωργίου. Κοντά στό μοναστήρι πάνω σέ ἕνα λοφίσκο ἐπίσης εἶναι κτισμένο τό ἐκκλησάκι τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὅμοιο μέ τά ἐκκλησάκια τῆς Σαντορίνης, μέ χρώματα τοῦ μπλέ καί τοῦ ἄσπρου.

Τό μοναστήρι προσφέρει συσσίτια γιά φτωχούς καί δημιούργησε ἵδρυμα γιά φτωχές καί ἐγκαταλελειμμένες γυναῖκες στήν πόλη τοῦ Tuscon.

Οἱ μοναχοί ἀπό τήν Ἑλλάδα εἶναι ἐλάχιστοι, ἡ πλειονότητα τῶν μοναχῶν ἀποτελεῖται ἀπό γηγενεῖς ὀρθοδόξους τῆς Ἀμερικῆς διαφόρων ἐθνοτήτων καί ἀπό προσήλυτους. Ἡ γλῶσσα τῶν ἀκολουθιῶν εἶναι ἡ ἑλληνική, καθώς ὅλοι οἱ μοναχοί μαθαίνουν τήν ἑλληνική γλῶσσα καί τήν βυζαντινή μουσική.

Οἱ μοναχοί ἀκολουθοῦν καί ἐφαρμόζουν ἐπακριβῶς τίς Βυζαντινές παρακαταθῆκες, τίς παραδόσεις, τίς ἱερές ἀκολουθίες, τίς ὁλονυχτίες, τίς προσευχές καί τή ζωή μέ τό ὡράριο τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

                                           Νουθεσίες Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Καμμιά χαρά κοσμική δέν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον ἡ χαρά πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό εἶναι γνήσια καί εἰλικρινής. Δόξες καί χρήματα, ὅλα εἶναι ψεύτικα. Ὅλα αὐτά ὁ θάνατος τά βάζει στήν ἁρμόζουσα θέσι τους.

Ὁ οὐράνιος Πατήρ μᾶς παιδεύει ὄχι γιά νά ἔλθουμε σέ ἀπόγνωσι, ἀλλά γιά νά μετανοήσουμε καί διορθωθοῦμε.

Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τήν ψυχή, τήν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθή καί ἔτσι καταστρώνεται τό ἔδαφος γιά τήν θείαν ἐπίσκεψι.

Ὅλα τά λυπηρά μᾶς ἀποστέλλονται χωρίς καμμιά ἀμφιβολία γιά τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας πού νοσεῖ.

Δωρεάν σώζει ὁ Χριστός τόν ἄνθρωπον, οἱ κόποι δείχνουν τήν προαίρεσι τοῦ ἀνθρώπου.

Μέ τήν ὑπομονή στά παθήματα κάμνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὑπομένει πειρασμό, ἐπιθέτει φάρμακο στήν ψυχή του.

Ποιός μετενόησε καί δέν σώθηκε; ποιός εἶπε τό ἡμάρτησα καί δέν συγχωρέθηκε; ποιός ἔπεσε καί ἐζήτησε βοήθεια καί δέν σηκώθηκε; ποιός ἔκλαυσε καί δέν παρηγορήθηκε ἀπό τόν Θεόν;

Ἀπό τόν ἄνθρωπο ὁ Θεός θέλει νά ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθή καί βία (προσπάθεια φιλότιμη) στά μέτρα τῶν δυνάμεών του, καί ὅταν αὐτά τά διάθεση μέ ταπείνωσι, τότε Αὐτός ἀναλαμβάνει τήν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου...

... Σέ αὐτόν τόν κόσμο δέν ἔχουμε θέσι κανείς. Ὁ πνευματικός κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους. Περαστικοί εἴμεθα πάνω στή γῆ... Πρίν δέ μᾶς πάρη ἀπό αὐτόν τόν φθαρτόν κόσμον νά παρακαλοῦμε νά μᾶς τακτοποίηση μαζί Του, ὅσον γίνεται πιό τέλεια γιά νά μή δυσκολευθῆ ἡ ψυχή μας στήν ἄνοδό της ἀπό τούς κακούς φορολόγους δαίμονας...

Ἔχουμε ἕνα Θεό μέ φιλόστοργα θεϊκά σπλάγχνα, πού μᾶς ὑπομένει καί συνεχίζει νά μᾶς ἀγαπᾶ καί νά μᾶς φροντίζει, καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τόν ἀρνούμεθα, τόν ὑβρίζουμε, καί δέν ξέρουμε τί λέμε καί τί κάνουμε. Τυπικά τόν πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε, ἐνῶ μέ τήν ἀπρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε ἀπαίσιοι καί ἐλεεινοί οἱ δυστυχεῖς, ἀπό τά μυαλά μας, τίς ἐπιλογές μας, τόν ἐγωισμό μας, τήν κοσμικοφροσύνη μας.

Μέ τήν εἰλικρινῆ μας μετάνοια μποροῦμε νά πάρουμε καί πάλι τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, νά καθαρίσουμε τό βεβαρυμένο ποινικό μας, ἀρκεῖ νά τηροῦμε τούς ὅρους τῆς πίστεως, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί τότε τό πῦρ τῆς χάριτος θά μᾶς θερμάνη, δροσίζη, χαροποιῆ καί θεοποιῆ κατά χάρι καί μέθεξι.

Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει τό κάρβουνο καί τό κάνει διαμάντι. Παίρνει τόν λύκο καί τόν κάνει ἀρνί. Παίρνει τόν ἄγριο καί τόν κάνει ἅγιο. Παίρνει τόν αἱματοβαμμένο ληστή καί τόν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. Ἀκριβῶς, ἐπειδή ἔχει τέτοια δύναμι ἡ μετάνοια, γι᾿ αὐτό ὁ Διάβολος ἀγωνίζεται ν᾿ ἀποτρέψη τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν μετάνοια. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀντιρρήσεις πολλῶν ἀνθρώπων ὡς πρός τήν μετάνοια καί ἐξομολόγησι.

Μέ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἂς ποῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσύ μᾶς ἔμεινες μοναδική ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σέ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σέ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σέ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο.

Εὐλαβικά Σέ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπί πάντων.