Τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ πρώην Ἄθως, εἶναι ἕνας πέτρινος γίγας· ἕνας ὀρθοστημένος γρανιτώδης βράχος στεφανωμένος μέ νεφέλες, συνάμα ὡραῖος καί τρομερός τήν θέαν· μία θεόρατος πέτρα βορείως τοῦ Αἰγαίου, ριζωμένη βαθειά εἰς τά συθέμελα τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ.

Βάνοντας ὁ Βυζάντιος - ὁ Ρωμηός τήν μυστικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ὡς κέντρον τοῦ βίου του, ἐπάσχισε ἕως θυσίας νά πραγματώση ἐπί γῆς τήν οὐράνιον τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν. Κατά τήν ἔνθεον αὐτήν διδασκαλίαν: "Εἰκών Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος κατά τάς δυνάμεις τῆς ψυχῆς· Θεοῦ ὁμοίωμα γίνεται κατά τάς πράξεις τῆς ἀρετῆς". Ἐνάρετος ἄνθρωπος: ζῶσα εἰκών Θεοῦ...

Τόν δέκατον αἰῶνα μετά Χριστόν ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης καί ὁ ἀοίδιμος ἐν βασιλεῦσι Νικηφόρος Φωκᾶς θεοφρόνως κινούμενοι, θεοσόφως δέ τήν ἱστορικήν συγκυρίαν ἑρμηνεύοντες, ἐφύτευσαν αὐτόν τόν μυστικόν καί μέγαν τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκουμένης ἀμπελῶνα διά νά παράγη οἶνον εὐφροσύνης, προκαλοῦντα μέθην νηφάλιον τῶν θεαρέστως ἐκ τοῦ βίου μετανοούντων.