Περί Κόσμου καί Οἰκείων Μέρος 3ο

Ἔλαβον τό γράμμα σου παιδί μου καί ὅλοι ἐχαρήκαμε διά τόν στερεόν σου πόθον, διά τό ὡραῖον ἰδεῶδες τοῦ μοναχισμοῦ. "Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι μᾶλλον ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου ἤ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν" (Ψαλμ. 83,11).

Καμμία ἀγάπη μή σέ χωρίσῃ ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ· τά πάντα νά θεωρῇς σκύβαλα, ἵνα Χριστόν κερδίσῃς· οὐκ ἄξια τά παθήματα τῆς παρούσης ζωῆς πρός τήν μέλλουσαν δόξαν, πού θά δοθῇ εἰς τούς ἀγωνιστάς. Καιρός ἀγώνων, θλίψεων, κόπων διά τόν Θεόν ὁ νῦν, ὁ δέ μέλλων, καιρός στεφάνων δόξης αἰωνίου, βραβείων, ἐπαίνων καί συναυλίας μετά τῶν ἁγίων ἀγγέλων πλησίον τοῦ ὑπερτάτου θρόνου τοῦ Θεοῦ.

Ἡ νεότης διέρχεται ἀθόρυβα· τά χρόνια κυλοῦν ἥσυχα, ἀνεπαίσθητα, ὅπως τό νεράκι τοῦ ρυακιοῦ· οἱ ὧρες ὡσάν τόν καπνόν, πού τόν παίρνει ὁ ἄνεμος. Οὕτω φεύγει καί χάνεται ἡ παροῦσα ζωή καί οἱ μέν ἀγωνισταί τοῦ Θεοῦ, πορεύονται πρός αἰώνια βραβεῖα δόξης, οἱ δέ ράθυμοι καί φιλόκοσμοι, πρός μίαν αἰώνιον καταδίκην μετά τῶν δαιμόνων.

Τά θέλγητρα τοῦ κόσμου καί αἱ ἡδοναί αὐτοῦ εἰς αὐτούς πού τάς ἀπολαμβάνουν, ἄν δέν μετανοήσουν, θά μεταβληθοῦν εἰς αἰώνιον θλῖψιν καί πόνον. Ἐνῷ ἀντιθέτως, εἰς τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, τό ὀλίγον τῆς στερήσεως, θά ἀντιμετρηθῇ μέ μίαν αἰώνιον εὐτυχίαν καί μακαριότητα τοῦ Θεοῦ.

Ταύτην τήν μακαριότητα εἶδεν ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος καί ἀνεφώνησες ἔκπληκτος: "Ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδεν καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν" (Α΄ Κορ. 2,9).

Μή σέ ἐμποδίσῃ τό τῶν οἰκείων φίλτρον· σκέψου ὅτι μόνος σου θά εἶσαι εἰς τήν ὥραν τοῦ θανάτου καί τότε χρήζεις νά ἔχῃς τόν Θεόν βοηθόν· καί ἄν τώρα Τόν ἀγαπήσῃς περισσότερον ἐκείνων, θά ἔχῃς Τοῦτον. Ἐάν ὅμως ὑποχωρήσῃς, τότε μόνος θά θερίσῃς τῆς σκληρᾶς μεταμελείας τήν ἐπικαρπίαν.

Λοιπόν διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας, ἀνάλαβε τήν ἀπόφασιν καί ξεκίνα

  Πρός πνευματικήν κόρην.

Τεκνίον μου εὐλογημένον, ὁ κραταιός ἐν πολέμοις Κύριος ἄς κραταιώσῃ τήν καρδίαν σου εἰς τό ποιῆσαι τό εὐάρεστον ἐνώπιο αὐτοῦ.

Μή πτοείσθω, μηδέ δειλιάτω ἡ καρδία σου θέλουσα νά ποιήσῃς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό σωτήριον.

Ἐνθαρρύνων ὁ Δεσπότης Χριστός τούς εἰς αὐτόν πιστεύοντας καί ὀπαδούς Του, ἔλεγε: "Τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἄν γίνῃ κάτοχος ὅλων τῶν ἀγαθῶν τοῦ κόσμου καί διά τούτων ζημιωθῇ τήν ἀθάνατον αὐτοῦ ψυχήν;" Ὁ κόσμος μέ τά ἰδικά του θέλγητρα εἶναι ἐφήμερος, ἐνῷ ἡ νοερά οὐσία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ψυχή, εἶναι ἀθάνατος προωρισμένη νά ζήσῃ αἰωνίως ἐν τῷ Θεῷ.

Παρέρχονται αἱ ἡδοναί μαζί μέ αὐτούς πού τάς ἀπολαμβάνουν· σκιά γάρ τά ἀνθρώπινα· ὅλα ρέουν καί διαλύονται· ὄντως ὄναρ καί ἐνύπνιον τά ἀνθρώπινα· ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου καταλαμβάνουν τόν ψυχρόν τάφον. Ἐκεῖ κάτω θαμμένοι διαλαλοῦν σιωπηλῶς ὅτι τά ἀνθρώπινα ὅλα εἶναι ὄντως ματαιότης καί πλάνη.

"Μάτην ταράττεται πᾶς γηγενής. Ὅτε τόν κόσμον κερδίσωμεν, τότε τόν τάφον οἰκήσωμεν, ὁμοῦ βασιλεῖς καί πτωχοί".

Ταῦτα μελέτα, παιδί μου, καί δή τό κριτήριον τοῦ Θεοῦ, πού μέλλομεν νά παρασταθῶμεν καί πού θά φανερωθοῦν τά διά λόγου, διανοίας καί πράξεως ἔργα μας. Στιγμή φοβερά! Τότε συνήγοροι ἀδρανοῦν· μόνον τά ἔργα τά καλά εἰσι φωναί συνηγόρων τρανώτεραι σαλπίγγων. Ὤ, τί εὐτυχία, τί ἐπιτυχία! Τί δόξα στόν Χριστόν μας, πού εἰς τόν ὄγδοον αἰῶνα δέν ἐκλείπουν οἱ ὁμολογηταί Του καί ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται τόν σατανᾶ καί τάς πομπάς του καί δέχονται ὁλόθερμα νά καταταγοῦν εἰς τήν βασιλικήν φρουράν καί νά ὑπερασπίσουν τά ἱερά καί ὅσια τοῦ Θεοῦ!

Καιρός ἀγώνων, τεκνίον μου, ὑπόθεσις στεφάνων· μή στερηθῇς τῆς εὐκαιρίας· ὁμολόγησε καταταγήν εἰς τούς ἀγωνιστάς ὑπέρ Θεοῦ: "Δέν θέλω νά ζήσω τήν κοσμική ζωήν, τήν γεμάτην ἀπό παγίδας, ἁμαρτίας, ἐμπάθειαν, ἀσωτείαν· ἐπιθυμῶ ἁγνότητα, ἁγιασμόν, ἀπάθειαν, ἐλπίδα αἰωνίου ζωῆς διά παρθενικοῦ καί μοναστικοῦ βίου· ποθῶ νά ἁγνίσω τήν μολυσμένην τοῖς πάθεσι ψυχή μου διά δακρύων, δι᾿ ὑπακοῆς, διά μετανοίας· ξένα πάντα ταῦτα τά θεάρεστα τοῖς κοσμικοῖς· νοσταλγῶ τόν ἔρωτα τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης, ποθῶ θείαν παρηγορίαν εἰς τήν ζωήν μου· δέν τήν θέλω μέ παρηγορίας γηίνων παρακλήσεων, διότι καταλήγουν εἰς δυστυχίαν καί πόνον".

Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἔσο καί ὁ Θεός ἔστω μετά σοῦ ἐνισχύων σε εἰς τήν ἔνδοξον μάχην, πού θά τήν παρακολουθοῦν ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καί οἱ ὅσιοι, οἱ ἐν ἀσκήσει λάμψαντες καί ἀοράτως θά σοῦ δίδουν φώτισιν, δύναμιν, θάρρος, ἀνδρείαν καί ἐλπίζω εἰς τήν ἀκαταμάχητον δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ὅτι θά σοῦ δώσῃ τήν Νίκην, ἵνα καί ἐπί σοί δοξασθῇ τό Πανάγιόν Του ὄνομα.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ

ΕΚΔΟΣΙΣ: ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ