Ἕως ὅτου φθάση τόν Σταυρωθέντα... τόν Ἀναστάντα.

• Ἕως ὅτου φθάση τόν Σταυρωθέντα... τόν Ἀναστάντα.

Εἰς ἕνα ἔμπειρον Γέροντα ἔκαναν τόν ἐρώτημα·

• Πῶς εἶναι δυνατόν κάποιος νά μή σκανδαλίζεται, βλέπων μερικούς νά ἀθετοῦν τόν μοναχισμόν καί νά ἐπιστρέφουν πάλιν εἰς τόν κόσμον ἤ εἰς τό φρόνημα τοῦ κόσμου;

Καί ἀπεκρίθη ὁ Γέρων·

• Ὁ φρόνιμος μοναχός ὀφείλει νά παραδειγματίζεται ἀπό τούς κυνηγετικούς σκύλους πού καταδιώκουν τούς λαγούς. Καθώς δηλαδή ὁ σκύλος πού θά ἰδῆ τόν λαγόν, τόν καταδιώκει μέ προθυμίαν, ἐνῶ οἱ ἄλλοι σκύλοι βλέπουν μόνον αὐτόν πού καταδιώκει τόν λαγόν· καί ἕως κάποιο σημεῖον συντρέχουν καί αὐτοί, ὕστερα ὅμως γυρίζουν πίσω· καί μόνος ἐκεῖνος ὅπου εἶδε τόν λαγόν τόν καταδιώκει ἕως νά τόν φθάση, χωρίς νά ἐμποδισθῆ εἰς τόν σκοπόν του ἀπό τά λαγωνικά πού ἐγύρισαν πίσω, μήτε νά λογαριάση κρημνούς καί ἀποτομίες καί ἀγκάθια καί λόχμες καί ὅσα ἄλλα ἐνοχλητικά παρεμβάλλονται ἕως νά πιάση τόν λαγόν. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐβγῆκε ἀπό τόν κόσμον μέ σκοπόν νά συναντήση τόν Χριστόν, τόν Ἐσταυρωμένον. Αὐτός ἀδιαλείπτως προσέχει εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, καί μέ τήν προσήλωσίν του αὐτήν ξεπερνᾶ ὅλα τά σκάνδαλα, ὅπου τυχόν ἤθελε συναντήση ὡς ἐμπόδια εἰς τόν ἀσκητικόν ἐπίπονον δρόμον του, ἕως ὅτου φθάση τόν Σταυρωθέντα... τόν Ἀναστάντα.

Τῶν Ὀρθοδόξων ἡ ἄσκησις εἶναι Σταυρός καί Ἀνάστασις καί Μεταμόρφωσις συγχρόνως.

Καί ὅποιος προσμένει Ἀνάστασι,

τόν Γολγοθᾶ ἀνεβαίνει!

Βεβαίως ὅλοι: θέλουν δέν θέλουν, θά ἀναστηθοῦν· καθώς, ὅλοι: θέλοντες καί μή θέλοντες, ἀποθνήσκουν. Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς θά ἀπομείνη ἐκεῖ εἰς τό μνῆμα του. Ἀλλ᾿ ὅσοι συσταυρωθοῦν μέ τόν Χριστόν εἰς τόν παρόντα βίον, αὐτοί θά ἔχουν, κατ᾿ ἀναλογίαν τῆς ἀδοξίας καί τῆς πικρίας των, συμμετοχήν εἰς τῆς Ἀναστάσεώς Του τήν χαράν καί τήν δόξαν, κατά πώς ὑμνολογεῖ πασχαλίως ἡ Ἐκκλησία μας·

• Χθές συνεθαπτόμην Σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον, ἀναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθές, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου.

Πολλές φορές οἱ παλαιότεροι Ἁγιορεῖται, θέλοντες νά χαρακτηρίσουν τήν συνεπῆ πνευματικήν πορείαν ἑνός μοναχοῦ εἰς τήν ἀτραπόν τῆς σωτηρίας του ἔλεγον:

• Αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶδε τόν λαγόν!

Ἐννοοῦντες κάτι βαθύτερον καί τιμητικώτερον διά τόν μοναχόν αὐτόν.

Μεταξύ δέ τῶν τερπνῶν καί ὠφελίμων διηγημάτων τῆς "Φιλοθέου Ἱστορίας" ἀναφέρεται καί τό ἀκόλουθον·

• Ἕνας στρατηγός ἀγαπώντας τό κυνήγι ἀνέβη δι᾿ αὐτό εἰς τό ὄρος, ἀκολουθούμενος ἀπό στρατιώτας, λαγωνικά καί ὅ,τι ἄλλο ἀπαρτίζει τοιαύτην συνοδείαν. Ἔλαχε δέ νά εὑρεθῆ εἰς τήν περιοχήν ὅπου ἀσκήτευε ὁ ὀνομαστός ἐρημίτης Μακεδόνιος ὁ κριθοφάγος. Εἶδε ἀπό μακρυά ὁ στρατηγός τόν ἄνδρα καί μέ εὐλάβειαν ἔσπευσε πρός τό μέρος του· κατέβη ἀπό τό ἄλογο καί μέ σεβασμόν ἐπλησίασε νά λάβη τήν εὐχήν του. Καί μέ κάποιο εὐγενές μειδίαμα τόν ἐρωτᾶ·
• Πάτερ μου, τί κάνετε ἐδῶ εἰς τήν ἔρημον ἀκροβολισμένος;

Ὁ γέρων ἐρημίτης τόν ἀντερωτᾶ·

• Σύ, τοῦ λέγει, τί ἦλθες νά κάνης ἐδῶ εἰς τό ὄρος;
• Νά κυνηγήσω, λέγει ὁ στρατηγός.
• Ἔ, καί ἐγώ αὐτό κάνω ἐδῶ· τόν Θεόν μου κυνηγῶ· ἐπιθυμώντας νά Τόν συναντήσω, νά Τόν ἰδῶ, νά χαρῶ ἀπό τώρα, ὅσον εἶναι δυνατόν, τήν αἴσθησιν τῆς παρουσίας Του· καί δέν θά παραιτηθῶ ἀπό αὐτό τό καλό πνευματικό μου κυνήγι.

Ἀκούων ὁ στρατηγός αὐτά ἐθαύμασε καί ἔφυγε μέ ἀγαθήν ἀλλοίωσιν εἰς τήν καρδίαν του.

Κανένας ἄνθρωπος δέν ἠμπορεῖ νά ἀπαρνηθῆ δεόντως τόν κόσμον ἤ τά ἐγκόσμια καί νά βαδίση ἀποφασιστικῶς τόν δρόμον τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν ἰδῆ, μυστικῷ τῷ τρόπῳ, τό φῶς τῆς αἰωνιότητος νά ἀντιφεγγίζεται εἰς τόν θεοπρεπῆ βίον τοὐλάχιστον ἑνός ἀνθρώπου.

Ἡ ταπείνωσις καί ὡραιότης τῶν Ἁγίων ἔχει τήν ἀπαρχήν της εἰς τήν θέαν τῆς θείας δόξης, εἰς τήν μέθεξιν τοῦ μεγαλείου τῆς θείας ὡραιότητος· καί ὅσον περισσοτέρας τιμῆς ἀξιοῦνται, τόσον ἔτι καί ἔτι ἐν αἰσθήσει ψυχῆς ταπεινοῦνται. Καί γίνονται ζωντανές εἰκόνες τοῦ Θεοῦ· κάτοπτρα τοῦ ὑπερκειμένου θείου κάλλους.

Ἕνας ἐπισκέπτης ἐπήγαινε μέ ἄλλους δι᾿ ὠφέλειαν ψυχῆς εἰς τόν Μέγαν Ἀντώνιον. Ἐκεῖνοι ἐρωτοῦσαν, αὐτός ἔμενε πάντοτε σιωπηλός. Τό παρετήρησεν ὁ Ἅγιος καί τοῦ εἶπε·

• Ἵνα τί σύ ἐρχόμενος οὐκ ἐρωτᾶς με;
• Ἀρκεῖ μοι ὅτι ὁρῶ σε, Πάτερ!