ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ γεννήθηκε στίς 24 Ἰουνίου 1928 στόν Βόλο ὡς Ἰωάννης Μωραΐτης. Τά παιδικά του χρόνια τά πέρασε στή φτώχεια, βοηθῶντας τόν πατέρα του στήν ἐργασία του, ἀλλά πάντα ἀκολουθοῦσε τό εὐσεβές παράδειγμα τῆς μητέρας του (ἡ ὁποία ἔγινε ἀργότερα μοναχή μέ τό ὄνομα Θεοφανώ).

Σέ ἡλικία 14 χρονῶν ἄρχισε νά λαχταρᾶ τόν μοναχισμό, ἀλλά δέν πῆρε εὐλογία ἀπό τόν πνευματικό νά πάει στό Ἅγιο Ὄρος ἕως ὅτου ἔγινε 19 χρονῶν.

Μέ τήν ἄφιξή του στό Ἅγιο Ὄρος, στίς 26 Σεπτεμβρίου 1947, πῆγε κατευθεῖαν στόν γέροντα Ἰωσήφ (Ἡσυχαστή), στή σπηλιά τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποῖος τόν ἀποδέχτηκε στήν ἀδελφότητα του, καί ἔκανε τήν κουρά του 9 μῆνες ἀργότερα τό 1948 μέ τό ὄνομα Ἐφραίμ.

Ἀπό ὑπακοή στό γέροντά του, ὁ μοναχός Ἐφραίμ χειροτονήθηκε διάκονος καί στή συνέχεια ἱερέας.

Ἡ ζωή στήν ἀδελφότητα τοῦ γέροντος Ἰωσήφ ἦταν πολύ αὐστηρή καί ἀσκητική.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ γέροντος Ἰωσήφ τό 1959, συγκεντρώθηκαν ἀρκετοί μοναχοί γύρω ἀπό τόν γέροντα Ἐφραίμ πού τόν εἶχαν ὡς πνευματικό πατέρα.

Τό 1973 ἡ ἀδελφότητά του μετακόμισε στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου ὅπου ἔγινε καί ἡγούμενός της. Λόγῳ τῆς φήμης τοῦ γέροντος Ἐφραίμ, ἡ μοναστική ἀδελφότητα μεγάλωσε γρήγορα.

Τοῦ ζητήθηκε ἀπό τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νά ἀναβιώσει καί νά ἐπανδρώσει πολλά μοναστήρια στό Ἅγιο Ὄρος τά ὁποῖα ἔπασχαν ἀπό λειψανδρία, ὅπως τοῦ Ξηροποτάμου, Κωνσταμονίτου καί Καρακάλλου. Αὐτά τά μοναστήρια ἦταν κάτω ἀπό τήν πνευματική του καθοδήγηση.

Ἐπίσης ὑπῆρχαν πολλά ἄλλα μοναστήρια στήν Ἑλλάδα κάτω ἀπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ γέροντος Ἐφραίμ, ὅπως ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου στίς Σέρρες, τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας στήν Πορταριά (Βόλος) καί αὐτό τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, πρώην μετόχι τῆς Φιλοθέου, στή νῆσο τῆς Θάσου.

Τό 1979 ἔφθασε στόν Καναδά γιά λόγους ὑγείας.

Ὁ π. Ἐφραίμ, μόλις ἔφθασε στόν Καναδά καί ἄρχισε τίς ἐξετάσεις στούς γιατρούς, συγχρόνως ἄρχισε νά ἐξομολογεῖ, νά νουθετεῖ καί νά διδάσκει τούς ἀπόδημους Ἕλληνες. Ἡ ποιμαντική του δράση, κατόπιν προσκλήσεων, ἀπό τόν Καναδά ἐξαπλώθηκε στίς Η.Π.Α. Ἔκτοτε οἱ ἐπισκέψεις συνεχίσθηκαν καί ἡ ποιμαντική προσφορά του ὅλο καί αὐξανόταν.

Τότε σιγά-σιγά ἄρχισε νά καλλιεργεῖται ἡ σκέψη νά ἱδρυθεῖ μοναστήρι στήν Ἀμερική, ὥστε ὁ ἀπόδημος ἑλληνισμός νά ἔχει μία μόνιμη βάση πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ.

Πράγματι ἄρχισαν ἐνέργειες καί ἱδρύθηκαν στήν ἀρχή δύο μοναστήρια, τό ἕνα στό Μόντρεαλ τοῦ Καναδᾶ καί τό ἄλλο στό Πίτσμπουργκ τῶν Η.Π.Α. Ἔγινε συνέχεια μέ τήν ἵδρυση καί ἄλλων μοναστηριῶν, μέ ἀποτέλεσμα σήμερα νά ὑπάρχουν 19 μοναστήρια καί νά δημιουργοῦνται κι ἄλλα.

Συνέχισε νά εἶναι πνευματικός πατέρας ἱερῶν μονῶν στό Ἅγιο Ὄρος καί 8 γυναικείων μοναστηριῶν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καθώς δέν ἦταν πρακτικό νά εἶναι ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, καθώς ἔλειπε γιά μεγάλα χρονικά διαστήματα στήν Βόρεια Ἀμερική, παραιτήθηκε τό 1990.

Στήν Ἀμερική ἔχει ἱδρύσει 19 μοναστήρια, 17 εἶναι στίς Η.Π.Α. καί τά 2 εἶναι στόν Καναδά (ἀνδρικά καί γυναικεῖα), τά ὁποῖα ὑπάγονται στήν Ἑλληνορθόδοξη Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς καί Καναδᾶ.

Τά μοναστήρια εἶναι τά ἑξῆς: δύο στή Φλόριντα, δύο στό Τέξας, δύο στό Σικάγο, δύο στή νότια Καρολίνα, ἕνα στή Νέα Ὑόρκη, ἕνα στήν Οὐάσιγκτον, ἕνα στήν Πενσυλβανία, ἕνα στήν Καλιφόρνια, ἕνα στό Ἰλινόις, ἕνα στό Μίτσιγκαν, ἕνα στό Μόντρεαλ, καί ἕνα στό Τορόντο, ἀφιερωμένα στό Χριστό, στήν Παναγία καί σέ Ἁγίους.

Ἐπίσης ἔχει ἱδρύσει ἕνα γηροκομεῖο.

Ξημερώματα Κυριακῆς, 8 Δεκεμβρίου 2019, γύρω στίς 7:00 τό πρωί ὥρα Ἑλλάδος καὶ 22.00 τοπική ὥρα, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Γέροντας Ἐφραίμ στήν Ἀριζόνα, ἀφήνοντας ἕνα εὐλογημένο ἔργο καὶ μία πλούσια πνευματικὴ παρακαταθήκη. Ἦταν ὁ ἀναμορφωτὴς τοῦ μοναχισμοῦ στὴν Ἀμερικανικὴ Ἤπειρο, ἱδρύοντας πολλὰ μοναστήρια καὶ μετατρέποντας τὶς ἐρήμους, σὲ ἁγιασμένους τόπους.

Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀντωνίου

Ἡ ἵδρυση καί κατασκευή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου ξεκίνησε τό 1995. Ἡ ἱερά μονή εἶναι ἀνδρική καί λειτουργεῖ μέ περίπου 35 μοναχούς ἀπό διάφορες ἐθνικότητες, μέ ἡγούμενο τόν ἁγιορείτη ἱερομόναχο π. Παΐσιο πού προέρχεται ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος.

Τό μοναστήρι ἔχει τώρα ἔκταση 2000 στρεμμάτων καί τό ἐπισκέπτονται καθημερινά πολλοί προσκυνητές ἀπό ὅλο τόν κόσμο.

Τό μοναστήρι τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου εἶναι κοινόβιο μέ 5 ἐκκλησίες, τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου καί Ἁγ. Νεκταρίου, τοῦ Ἁγ.Νικολάου, ἡ ὁποία εἶναι πετρόκτιστη, τοῦ Ἁγ. Σεραφείμ, τοῦ Ἁγ. Δημητρίου, ρωσικοῦ τύπου, καί τοῦ Ἁγ. Γεωργίου. Κοντά στό μοναστήρι πάνω σέ ἕνα λοφίσκο ἐπίσης εἶναι κτισμένο τό ἐκκλησάκι τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὅμοιο μέ τά ἐκκλησάκια τῆς Σαντορίνης, μέ χρώματα τοῦ μπλέ καί τοῦ ἄσπρου.

Τό μοναστήρι προσφέρει συσσίτια γιά φτωχούς καί δημιούργησε ἵδρυμα γιά φτωχές καί ἐγκαταλελειμμένες γυναῖκες στήν πόλη τοῦ Tuscon.

Οἱ μοναχοί ἀπό τήν Ἑλλάδα εἶναι ἐλάχιστοι, ἡ πλειονότητα τῶν μοναχῶν ἀποτελεῖται ἀπό γηγενεῖς ὀρθοδόξους τῆς Ἀμερικῆς διαφόρων ἐθνοτήτων καί ἀπό προσήλυτους. Ἡ γλῶσσα τῶν ἀκολουθιῶν εἶναι ἡ ἑλληνική, καθώς ὅλοι οἱ μοναχοί μαθαίνουν τήν ἑλληνική γλῶσσα καί τήν βυζαντινή μουσική.

Οἱ μοναχοί ἀκολουθοῦν καί ἐφαρμόζουν ἐπακριβῶς τίς Βυζαντινές παρακαταθῆκες, τίς παραδόσεις, τίς ἱερές ἀκολουθίες, τίς ὁλονυχτίες, τίς προσευχές καί τή ζωή μέ τό ὡράριο τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Νουθεσίες Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου

* Καμμιὰ χαρὰ κοσμικὴ δὲν μένει χωρὶς μεταμέλεια. Μόνον ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινής. Δόξες καὶ χρήματα, ὅλα εἶναι ψεύτικα. Ὅλα αὐτὰ ὁ θάνατος τὰ βάζει στὴν ἁρμόζουσα θέσι τους.

* Ὁ οὐράνιος Πατὴρ μᾶς παιδεύει ὄχι γιὰ νὰ ἔλθουμε σὲ ἀπόγνωσι, ἀλλὰ γιὰ νὰ μετανοήσουμε καὶ διορθωθοῦμε.

* Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τὴν ψυχή, τὴν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθὴ καὶ ἔτσι καταστρώνεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν θείαν ἐπίσκεψι.

* Ὅλα τὰ λυπηρὰ μᾶς ἀποστέλλονται χωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας ποὺ νοσεῖ.

* Δωρεὰν σώζει ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπον, οἱ κόποι δείχνουν τὴν προαίρεσι τοῦ ἀνθρώπου.

* Μὲ τὴν ὑπομονὴ στὰ παθήματα κάμνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὑπομένει πειρασμό, ἐπιθέτει φάρμακο στὴν ψυχή του.

* Ποιὸς μετενόησε καὶ δὲν σώθηκε; ποιὸς εἶπε τὸ ἡμάρτησα καὶ δὲν συγχωρέθηκε; ποιὸς ἔπεσε καὶ ἐζήτησε βοήθεια καὶ δὲν σηκώθηκε; ποιὸς ἔκλαυσε καὶ δὲν παρηγορήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν;

* Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθὴ καὶ βία (προσπάθεια φιλότιμη) στὰ μέτρα τῶν δυνάμεών του, καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ διάθεση μὲ ταπείνωσι, τότε Αὐτὸς ἀναλαμβάνει τὴν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου...

* ... Σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν ἔχουμε θέσι κανείς. Ὁ πνευματικὸς κόσμος μᾶς περιμένει ὅλους. Περαστικοὶ εἴμεθα πάνω στὴ γῆ... Πρὶν δὲ μᾶς πάρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν φθαρτὸν κόσμον νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τακτοποίηση μαζί Του, ὅσον γίνεται πιὸ τέλεια γιὰ νὰ μὴ δυσκολευθῆ ἡ ψυχή μας στὴν ἄνοδό της ἀπὸ τοὺς κακοὺς φορολόγους δαίμονας...

* Ἔχουμε ἕνα Θεὸ μὲ φιλόστοργα θεϊκὰ σπλάγχνα, ποὺ μᾶς ὑπομένει καὶ συνεχίζει νὰ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ νὰ μᾶς φροντίζει, καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀρνούμεθα, τὸν ὑβρίζουμε, καὶ δὲν ξέρουμε τί λέμε καὶ τί κάνουμε. Τυπικὰ τὸν πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε, ἐνῶ μὲ τὴν ἀπρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε ἀπαίσιοι καὶ ἐλεεινοὶ οἱ δυστυχεῖς, ἀπὸ τὰ μυαλά μας, τὶς ἐπιλογές μας, τὸν ἐγωισμό μας, τὴν κοσμικοφροσύνη μας.

* Μὲ τὴν εἰλικρινῆ μας μετάνοια μποροῦμε νὰ πάρουμε καὶ πάλι τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, νὰ καθαρίσουμε τὸ βεβαρυμένο ποινικό μας, ἀρκεῖ νὰ τηροῦμε τοὺς ὅρους τῆς πίστεως, τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τότε τὸ πῦρ τῆς χάριτος θὰ μᾶς θερμάνη, δροσίζη, χαροποιῆ καὶ θεοποιῆ κατὰ χάρι καὶ μέθεξι.

* Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμι. Παίρνει τὸ κάρβουνο καὶ τὸ κάνει διαμάντι. Παίρνει τὸν λύκο καὶ τὸν κάνει ἀρνί. Παίρνει τὸν ἄγριο καὶ τὸν κάνει ἅγιο. Παίρνει τὸν αἱματοβαμμένο ληστὴ καὶ τὸν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. Ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἔχει τέτοια δύναμι ἡ μετάνοια, γι᾿ αὐτὸ ὁ Διάβολος ἀγωνίζεται ν᾿ ἀποτρέψη τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀντιρρήσεις πολλῶν ἀνθρώπων ὡς πρὸς τὴν μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι.

* Μὲ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἂς ποῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσὺ μᾶς ἔμεινες μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σὲ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σὲ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σὲ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ᾿ ἕναν κόσμο τόσο ταραγμένο.

* Εὐλαβικὰ Σὲ προσκυνῶ, δέσποζε ἐπὶ πάντων.