ΜEΘΕΞΙΣ ΘΕΟΥ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

18 Φεβρουαρίου 1980 – Κυριακή Β΄ Νηστειῶν

Γιατί στήν ἐπαφή αὐτή ἡ ψυχή

ἠλεκτρίζεται θεῖο ἠλεκτρισμό…

Πάρα πολύ ὄμορφα ἀπόψε (ἔνοιωθα) στήν ἐπικοινωνία τῆς ἁμαρτωλῆς μου ψυχῆς μετά τοῦ ὑπερφώτου Θεοῦ. Ἄλλος κόσμος· ἄλλη βιοτή· ἄλλη ἀτμόσφαιρα ὁ οὐράνιος κόσμος.

Θεέ μου, τί νά πῶ ὁ δυστυχής καί ἄπορος, μέ τό τί εἶσαι! Εἶσαι μιά φοβερή καί τρομερή ἀπόλαυσις. Εἶσαι ἀναφής, ἀλλά καί πάλι πῶς ψηλαφᾶσαι; Γιατί στήν ἐπαφή αὐτή ἡ ψυχή ἠλεκτρίζεται θεῖο ἠλεκτρισμό καί ἀπό τά μάτια τρέχουν – τρέχουν τά δάκρυα γλυκά καί ὄμορφα.

Μά, στήν καρδιά τί συμβαίνει πάλι! Θεέ μου ἀνερμήνευτε, ἀνέκφραστε καί ἐράσμιε, τί νά πῶς ὁ δυστυχής γιά Σένα! Δέν ὑπάρχουν λόγια, δέν ὑπάρχει δυνατότης καί ἄνθρωπος ἱκανός γιά κάτι τέτοιο. Μόνον σιωπή, ἱερότης, σεβασμός, λατρεία καί θεία ἀγάπη ἐν ἐκπλήξει.

Ἄχ, πόσο ἤθελα νά μήν ἤμουν πλέον στήν γῆ μέ τήν ἀβεβαιότητα τῆς σωτηρίας μου! Ἄχ, νά ἤμουν πιά στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ μου, τοῦ Πατέρα μου, τῆς λατρείας μου. Ἐκεῖ αἰωνιότης, σιγουριά καί ἀσφάλεια.

Κλαίω, γιατί εἶμαι ὁ μεγαλύτερος ἁμαρτωλός ἀπ᾿ ὅλο τόν κόσμο. Πενθῶ γιά τό ἀβέβαιο τῆς σωτηρίας μου. Δέν ξέρω, ἄν θά σωθῶ. Ἐδῶ εἶναι ὅλο τό θέμα. Οἴμοι! Ἄραγε θά φθάσω στό ἀχείμαστο λιμάνι τῆς αἰωνίου μακαριότητος; Ἄραγε θά ἰδῶ τήν δόξα τοῦ Θεοῦ μου;

Λυπήσου με, Μονογενές Λόγε τοῦ Θεοῦ,

Ἰησοῦ Χριστέ μου.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2022