Γιά τήν μετάνοια καί ἐξομολόγηση

2021-03-04

Τό μυστήριο τῆς μετανοίας εἶναι τό μεγαλύτερο καί τό πιό εὐλογημένο μυστήριο πού μᾶς προετοιμάζει ἄριστα γιά τόν οὐρανό.... Κανένα ἁμάρτημα πάνω στήν γῆ δέν εἶναι ἀσυγχώρητο γιά τόν ἄνθρωπο πού θά μετανοήση καί γιά τόν Θεό τῆς ἀγάπης πού τόν δέχεται.... Ὁ Θεός εὐχαριστεῖται καί ἀναπαύεται στόν ἄνθρωπο πού μετανοεῖ, ὅσο ἁμαρτωλός κι ἄν εἶναι. Ἡ μετάνοια εἶναι πάντα ἀνοιχτή γιά κάθε ἁμαρτωλό ἄνθρωπο. Ὁ Θεός θέλει μόνο τήν ὁμολογία τοῦ σφάλματος. Ἀπό κεῖ καί πέρα τά πάντα τελειώνουν. Διά τῆς ταπεινώσεως ἔρχεται ἡ ἐξομολόγησις καί ἡ ἐξομολόγησις φέρνει τήν κάθαρση καί ἡ κάθαρση φέρνει τήν δράση τοῦ Θεοῦ.

Τά δάκρυα τῆς μετανοημένης ψυχῆς ἁγνίζουν τήν καρδιά, τόν νοῦ, τήν ψυχή, τό σῶμα, τήν ζωή, τόν λόγο, ἁγνίζουν ἀκόμη καί τήν κάθε ἔκφραση τοῦ ἀνθρώπου.

Ποτέ νά μή χάσουμε τήν ἐλπίδα. Ὅσο καί ἄν πέφτουμε καί τραυματιζόμαστε νά μήν ἀπελπιζώμαστε. Ἐφ᾿ ὅσον ὁ Θεός μᾶς χαρίζει ζωή, αὐτό ἀποτελεῖ μία ἐγγύηση τοῦ Θεοῦ, ὅτι μᾶς περιμένει. Ἐάν ὁ Θεός δέν ἦτο ἀπείρως εὔσπλαγχνος, κανείς δέν θά σωζόταν.... Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει, δέν πρέπει νά ἀργοποροῦμε καί ἀναβάλλουμε.

Ἐάν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν μᾶς ἐπισκιάση, δέν ἀλλάζουμε. Ἐάν ἀλλάζουμε, ἄν μετανοοῦμε, ἄν σκεπτώμεθα ἐπιστροφή, εἶναι Χάρις Θεοῦ. Γιά νά ἔλθη ὅμως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ πρέπει νά εἴμαστε δεκτικοί.... Ἡ ἀμέλεια καί ἡ ραθυμία μας ἐμποδίζουν τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς.

Ἡ νηστεία μεταξύ τῶν ἄλλων φρενάρει τίς ἄλογες ὁρμές πού ἔχουμε καί μᾶς εἶναι πάντα ὠφέλιμη ψυχοσωματικά.

Ὅλοι μας εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Κανένας δέν περιπάτησε πάνω στήν γῆ ἀναμάρτητος, πλήν τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη τῆς μετανοίας καί τῆς ἐπιστροφῆς μας στόν Θεό, καί μόνον διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως καθαριζόμεθα. Διότι, ὅ,τι ἔρχεται εἰς τό φῶς τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, θά τύχη συγχωρήσεως ἀπό τόν ἐκπρόσωπο τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μετανοήση ἀπό τήν ἁμαρτία καί στραφῆ στόν Θεό, ἀμέσως ἁπλώνει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τίς ἀγκάλες της καί ἀγκαλιάζει τόν ἄσωτο ἐπιστρέφοντα ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, καί ὅσους ρύπους, ὅσες λέρες καί νά ἔχη, καθαίρεται, καί γίνεται περιστέρι καθαρό πέρα γιά πέρα.... Μετανοῶντας ὁ ἄνθρωπος εἰλικρινά, ἔρχεται διά τῆς πραγματικῆς μετανοίας εἰς μεγάλο μέτρο καί σώζεται.

Ἐπειδή εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί ἔχουμε τό δικαίωμα νά μετανοήσουμε καί νά ἁγιάσουμε. Οἱ ἁμαρτίες εἶναι δικές μας, ὁ ἁγιασμός εἶναι τοῦ Θεοῦ.

* * *

Στό παντοδύναμο μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ὅλοι μας, σάν ἁμαρτωλοί, νά τρέχουμε, γιά νά λουστοῦμε καί δικαιωθοῦμε καί σωθοῦμε δωρεάν.

Ἡ αὐτοπεποίθηση στόν ἑαυτό μας εἶναι ἐγωϊσμός καί ὑπερηφάνεια. Ἀκολουθῶντας ὅμως τό παράδειγμα τοῦ Πέτρου πού ἔκλαψε πικρά, γίνεται ἀνάκληση τοῦ πταίσματος. Τά δάκρυα ξεπλένουν τό σφάλμα ὅσο κακό, βρώμικο, ἐχθρικό, μισητό καί αἱματηρό καί ἄν ἦταν. Τό σφάλμα πού κάναμε ξεπλένεται μέ τά πικρά δάκρυα τῆς μετανοίας καί ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται εἰς τό πρῶτο του ἀξίωμα.

Αὐτό πού θέλει ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός εἶναι νά καταλάβουμε τήν ἐνοχή μας, νά ἔχουμε αὐτογνωσία, νά ζητοῦμε συγγνώμη καί νά τόν ἀγαποῦμε ἀληθινά. Τήν ἀγάπη αὐτή τήν ζητάει ὁ Θεός ἀπό τόν ἄνθρωπο, γιά νά μή ἀγαπήσουμε τόν διάβολο καί διά τοῦ διαβόλου κολαστοῦμε.

Ὁ διάβολος ἡμέρα καί νύκτα στήνει παγίδες, σκάπτει χαρακώματα, μαζεύει πολεμοφόδια καί ἐμεῖς ἔχουμε ἀνακωχή μέ τόν ἐχθρό;

Ὁ διάβολος εἶναι δεξιοτεχνίτης καί πανοῦργος· ἡμέρα καί νύκτα ἔχει βία, γιά νά ἀπολέση τήν ψυχή καί ἐμεῖς ἀμελοῦμε γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ἐνῶ χρειάζεται νά βιαζώμεθα.

Ἡ ἀμέλεια, ἡ ραθυμία καί ὁ νυσταγμός τῆς ψυχῆς εἶναι τρομερός, ἡ ψυχή κοιμᾶται καί βαδίζει σάν ρομπότ τήν ζωή, χωρίς νά αἰσθάνεται τόν σκοπό καί προορισμό του ὁ ἄνθρωπος.

Οἱ ἅγιοι ἔκλαιγαν καί ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε. Σκεπτόμαστε τόσα ἄλλα πράγματα, ἀλλά τό "ἑνός ἐστί χρεία", αὐτό τό πολύ σπουδαῖο, τήν προετοιμασία καί τήν μνήμη τῆς ἐξόδου, τήν ἀντιπαρερχόμεθα.

Οἱ σοφοί Πατέρες χτυποῦσαν τήν ἁμαρτία εἰς τήν προσβολή. Ἡ ριζική θεραπεία τῶν παθῶν γίνεται δι᾿ ἐκκοπῆς τῶν φαντασιώσεων, δηλαδή τοῦ μετεωρισμοῦ....

Ὅσο καί ἄν λερωθοῦμε, ὅσο καί ἄν ἁμαρτήσουμε, ὅταν μετανοήσουμε, ὅταν ἐπιστρέψουμε, ὅταν προσπέσουμε στόν Θεό μέ εἰλικρινῆ μετάνοια, μέ ἀληθινή ἐξομολόγηση, μέ καθαρή ἐξαγόρευση, ἀποκλείεται νά μήν τύχουμε τῆς συγγνώμης τοῦ Θεοῦ.

Ἡ μετάνοια, ἡ σωστή καί ἀληθινή, ἀποκαθιστᾶ τό πρῶτο βάπτισμα, πού σάν ἁμαρτωλοί τό μολύναμε ὅλοι μας.

Τό καθαρό βιβλιάριο ἑτοιμάζεται ἀπό δῶ, ὅπως τό διαβατήριο.... Ὅταν τό διαβατήριο τῆς ψυχῆς μας τακτοποιηθῆ καλῶς ἔναντι τοῦ Θείου Νόμου, δέν θά μπορέσουν νά μᾶς σταματήσουν οἱ ἐναέριοι φορολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἐμποδίζουν κάθε ψυχή πρός τά πάνω.

Δέν ὑπάρχει ψυχή Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, πού κλαίει πάνω στ᾿ ἁμαρτήματά του καί νά μήν οἰκονομήση ὁ Θεός τόν τρόπο σωτηρίας του. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τήν σωτηρία του, βρίσκει τρόπους καί μεθόδους, νά ἀποσπᾶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐπάνω του, γι᾿ αὐτό πρέπει νά μή ραθυμοῦμε, ἀλλά νά ἑτοιμαζώμαστε.

Ἡ μεγάλη μετάνοια ἐξαλείφει τά ἁμαρτήματα καί ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ, ὡσάν νά μήν ἔχουν γίνει.

Διά τῆς καθαρᾶς ἐξομολογήσεως θεραπεύονται ὅλα τά τραύματα καί συγχωροῦνται ὅλες οἱ ἁμαρτίες.

Ὁ Χριστός μᾶς λυπᾶται καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει, ἀλλά παραμερίζει ἡ Χάρη Του γιά νά συνετισθῆ ὁ ἄνθρωπος καί καταλάβη ὅτι ἔκαμε λάθος καί νά ἐπιστρέψη διά μετανοίας στόν σωστό δρόμο, καί ἐπανέλθη ἡ εὐλογημένη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ παρηγοριά μας καί ἡ λύτρωσή μας.

Χωρίς τό Εὐαγγέλιο στά χέρια μας, δέν ἔχουμε ὁδηγό, δέν ἔχουμε πυξίδα, δέν ἔχουμε τίποτα, δέ μποροῦμε νά σωθοῦμε.

Ἀπαραίτητος ἡ καθαρά ἐξαγόρευση, Ἡ μετάνοια τίποτε δέν ἀφήνει ἀθεράπευτο. Ἐάν δέν ἐδίδετο ἡ μετάνοια, δέν θά σωζόταν κανείς.

Οἱ λογισμοί ὁμοιάζουν μέ τόν ξυλοφάγο, τό σκουλήκι ἐκεῖνο, πού τρώγει ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον τό ξύλο ἀπό μέσα· ἔτσι τό ξύλο ἀπ᾿ ἔξω φαίνεται θαυμάσιο, ἀπό μέσα ὅμως ἔχει καταστραφεῖ, ὁπότε ξαφνικά σπάζει εἰς τήν μέση. Ἔτσι καί ὁ μοναχός καί ὁ Χριστιανός πού δέν ἐξαγορεύεται καθαρά τούς λογισμούς του, τελικά καταστρέφεται, διότι ὁ μή ἐξαγορευθείς, ἔστω καί παραμικρός λογισμός ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον κατατρώγει τό μέσα....

                                                                                 ΒΙΒΛΙΟ

"Ἀνθολόγηση πατρικῶν παραινέσεων καί πνευματικῶν ὑποθηκῶν"

Τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου.