“Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι”

Εἰς ἕνα παλαιόν Γεροντικόν ἀναφέρεται καί τό ἀκόλουθον περιστατικόν·

Ἐδιηγήθη ἕνας Γέροντας, ὅτι κάποτε κάποιος δαίμων, φαινόμενος ὡς μοναχός, ἐπῆγεν εἰς τό κελλί Γέροντος ἐρημίτου καί ἔκρουσε τήν θύραν. Ἀποκρίνεται ὁ Γέρων Ἐρημίτης εἰς τόν ἐν σχήματι μοναχοῦ φανέντα δαίμονα καί τοῦ λέγει:

• Κάμε εὐχήν.

Διότι συναντώμενοι τότε εἰς τήν ἔρημον οἱ μοναχοί καί ἀσφαλιζόμενοι ἐξ ἐνδεχομένου πονηροῦ συναπαντήματος, εἶχον τήν καλήν συνήθειαν νά κάνουν μικράν προσευχήν, ἡ ὁποία συγχρόνως ἦτο καί ὁμολογία πίστεως εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα. Ἐκείνης τῆς ἀρχαίας συνηθείας εὐλογημένον κατάλοιπον εἶναι καί τό σημερινόν "εὐλόγησον", "εὐλογεῖτε" καί τό "ὁ Κύριος" - ἐννοεῖται "Νά σέ εὐλογήση" - τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τόν ἐπιτόπιον χαιρετισμόν μοναχῶν καί προσκυνητῶν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἀντί τοῦ γνωστοῦ "καλημέρα - καλησπέρα".

Λέγει λοιπόν ὁ Ἐρημίτης πρός τόν ἐπισκέπτην:

• Κάμε εὐχήν. Εἰπέ τήν συνηθισμένην εὐχήν.

Ο δαίμων ἀπαντᾶ:

• Νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Τοῦ λέγει πάλιν ὁ Γέρων:

• Εἰπέ καλά τήν εὐχήν.

Ἐκεῖνος ἐπαναλαμβάνει:

• Νῦν καί ἀεί...

Διά τρίτην φοράν τοῦ λέγει μέ αὐστηρότητα ὁ Ἐρημίτης:

• Κάμε εὐχήν καί εἰπέ: Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι...

Μόλις ἤκουσεν ὁ δαίμων δοξολογούμενον τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εὐθύς ἔγινεν ἄφαντος ὡς ἀπό πυρός διωκόμενος.

Ἕνα αὐτό παλαιόν· καί ἕνα ἄλλο ἐδῶ νεώτερον·

Εἰς τήν Σκήτην τῆς Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων ἀσκήτευε ἕνας πολύ ἐνάρετος ἀσκητής. Μίαν φοράν ἐκτύπησε τήν θύραν τῆς καλύβης του καί ἐνεφανίσθη κάποιος εἰς σχῆμα μοναχοῦ φορτωμένος ἕνα ταγάρι μέ παξιμάδια.

• Ποῖος εἶσαι, τόν ἐρώτησε ὁ εὐλαβής γέρων.
• Εἶμαι Πνευματικός ἀπό τήν Ἁγίαν Ἄνναν.
• Ἐάν εἶσαι μοναχός καί Πνευματικός, βάλε μετάνοιαν, κατά τήν συνήθειαν.

Ἀκούων περί μετανοίας ὁ ἄγνωστος διεστράφη, συναγριώθη, παρεμορφώθη καί ἔγινεν ἄφαντος, ἀφήνων ὀπίσω του δυσωδίαν δαιμονικήν, ἡ ὁποία διήρκεσε τρεῖς ἡμέρες.

Εἶναι ποτέ δυνατόν νά βάλη μετάνοιαν ὁ διάβολος, ὁ ἀντάρτης, ἀλλά καί κάθε ἀμετανόητος ἀποστάτης;

Ἡ ὁμολογία καί δοξολογία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐνεργεῖ ὡς φῶς χαροποιόν εἰς τούς Ἀγγέλους καί τούς πιστούς, ὡς πῦρ δέ καυστικόν εἰς τούς δαίμονας καί ἀπίστους.

Ὅσον κανείς ἀγαπᾶ τόν Θεόν, τόσον καί τόν γνωρίζει, τόν ὁμολογεῖ μέ τόν ἁγιαζόμενον βίον του· καί ὅσον περισσότερον τόν γνωρίζει - τόν ὁμολογεῖ, τόσον περισσότερον αἰσθάνεται τήν θείαν Του ἀγάπην.

Ἡ γνῶσις τῆς Τριάδος γάρ, ὡς εἶπον οἱ Πατέρες

Ἁγιασμός καί θέωσις, Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων,

θεολογεῖ διά στίχων ὁ Ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής.

Τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι τό δόγμα τῶν δογμάτων, ὁ κανών ὅλων τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας. Εἰκών τοῦ Πατρός εἶναι ὁ Υἱός, καί τοῦ Υἱοῦ τό Πνεῦμα, διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός ἐνοικῶν εἰς τόν ἄνθρωπον τοῦ δίδει τό κατ᾿ εἰκόνα.

Μοναχός Λουκᾶς Φιλοθεΐτης

Ἅγιον Ὄρος

Οἰκουμενισμός καί Κόσμος